Раждането на обединителния патриотизъм на българска земя в демократични условия е уникален културно-исторически и политически феномен.
Правя дълбок поклон пред паметта на Апостола на Свободата - Васил Левски, защото това, което искам да кажа са кълнове от семената, които той е посял в почвата на общата ни душевност.
Този Обединителен патриотизъм съществено се отличава от европейски и регионални национализми по това, че не издига етнонацията като самоцел или като основополагащо условие за консолидиращите процеси в обществото. Върху тази основа са възникнали класическите национални държави.
Българският Обединяващ патриотизъм в днешното актуално политическо време се базира предимно на необходимостта от Заедност на различието, а не на елиминиране или на унифициране на другостта и различието в „нароченото гърне“ на етнонацията и на монолитната национална държава.
И за този политически процесинг са налице външни и вътрешни обстоятелства и фактори:
Външният свят, от който сме част и ние, е динамичен и нестабилен. Свидетели сме на геополитическо разместване на традиционни пластове на властовата система в планетарен мащаб. Това състояние на глобалното политическо време създава чувство на несигурност и тревожност.
Обстоятелствата и мотивиращите фактори във вътрешния ни свят са свързани с надградени проблеми във връзка с продължителният труден Преход, който излишно партизира и парцелизира публичното политическо пространство. Липсата на консенсус по основните приоритети на страната и хаотичната смяна на елитите е една от основните причини сега да плащаме висока социалната цена снисък стандарт, бедност и шантав популизъм.
Развитието на общественото съзнание и самосъзнание, и в частност на националното самосъзнание, не беше проектирано върху динамиката на националните интереси. Опцията на визията за бъдещето на България имаше за хоризонт включването ни в НАТО и в ЕС. Разбира се, това беше правилната стратегия и тя беше реализирана.
Но свръхочакванията за полагаема ефективност се отразиха негативно върху ценностния фундамент и дейностния мотив на Националното Самосъзнание.
В ежедневна консумация понятийното словосъчетание „ Национално Самосъзнание“ е абстрактно клише, използвано предимно за комерсиални политически цели на част от елита на страната.
В тази щекотлива тематизация понятийно-категориалният терен е много хлъзгав. За това аз изхождам от разбирането, че дълбинният носител на гражданското съзнание и самосъзнание е „работещо“Национално Самосъзнание. Защото е защитен механизъм на Цялото при кризи и критични ситуации за страната. С други думи, е политическа методология за опредметяване на гражданското самосъзнание в живота от позицията на националните интереси.
Затова стратегическото проектиране на матрицата на Националното Самосъзнание е предназначено да направлява възприятието, мисленето и оценъчно-избирателната ни способност да избираме какво е добро или зло за обществото и държавата не само от гледна точка на настоящето, но и в историческа перспектива.
Това е по-сложен и трудоемък подход, защото предполага: визия за развитието на света и на региона, както и поливариантно моделиране на различните геополитически таргети от позицията на устойчивото развитие на българските национални интереси.
През последните няколко десетилетия често съм си задавал въпроса: Защо пронационалистичните формации нямат прецизно дефинирано понятие за най-важният им инструмент за „събуждане“ , „въздействие“ и „ насочване“ на обединителната национална енергия във формулата „Национално Самосъзнание“?!
Дори в първите години на прехода лансирах идеята за необходимостта от “ умерен и интелигентен български национализъм“, който фактически е част от тъканта на националното самосъзнание на всички европейски страни. За голямо съжаление не бях разбран... А сега Съдбата чука на вратата...
Европейските и регионалните национализми се основават на пикови ситуации в Историята, т.е. в миналото, и са кодирани за допомпване на архетипната памет за възход, или на травми от историческо снижаване, или падение.
И едното и другото водят до разделение, противопоставяне и търсене на исторически реванш, особено на Балканите.
Това, което наблюдавам в предизборните профили на различните политически партии, меко казано, ме озадачава, смущава и притеснява.
В ЕС трудно може да се намери обособена или значима територия, която да не е „ бивша“ на близки или на по- далечни съседи. За Балканите да не говорим...
Тогава за какво става въпрос? За правото на първия, или за правото на последния?
Или за правото на временно пребивавал на определена територия, съобразно политическите катаклизми, или на капризите на историческото време? Ако това изчанчено разбиране се превърне във водещ политически принцип за възстановяване на „бившите владения“, със сигурност световният ред отива към пълен разпад.
Българската държавност започва от хан Аспарух. А правото на последния е модерната българска държава, член на ЕС. Аз съм гражданин на тази държава и изборът ми е категоричен, защото е дълбоко мотивиран. И всеки опит за назидание, или за претенция към моята държава- като „бивша територия“, засяга моето национално самосъзнание и визията ми за бъдещето.
Никой не може да си припише права за подобно мислене и поведение!!!
Ако подобна претенция е право на по-силния, историята ни учи, че ранглистата не е константна величина. Защото тя самата поражда собственото си отрицание в лицето на стената на плача, но впоследствие и на Заедността като противодействие на причината...
В конкретния случай на всеки би трябвало да му е ясно, че натискът, рекетът, принудата и заплахите целят възстановяване и „ демократично“ легитимиране на неоосманизма. Играта е ва банк!!! За мен няма да е изненада ако има трансфер на конфликтност и конфронтация на Балканите и в Европа. Защото на 16.04.2017 в съседна Турция имат референдум за преобразуване на Кемалистка Република Турция в Султанат. Безумие. Но е факт...
И сега Ние - и християни, и мюсюлмани, и всички етноси, сме в състояние да дадем исторически урок на всички, които си въобразяват, че имат историческото право да ни надзирават и направляват.
Всеки от нас трябва да се определи, като направи своя вътрешен избор. Всеки от нас трябва да преживее своя исторически катарзис. Иначе за състоянието „ разкрачен стоеж“ се плаща много висока екзистенциална цена, и то поколения наред...
В това виждам силата на раждането на Обединяващият патриотизъм. Рядък феномен е, защото се събужда само когато има обща опасност за Цялото!
Няма как да се преборим с бедността, ниският жизнен стандарт и отсъствието на готовност за взаимно доверие, ако в душите ни бушуват разрушителните енергии на разединението, противопоставянето и омразата!
Една Земя ни е родила, една Земя ни храни, утешава и развива. Една Земя ни създава проблеми, ако не я обгрижваме Заедно. Нека да й се доверим! Земята ни е по-древна и по-мъдра от всички нас, които използваме благата й. И точно в това е жилавостта на Националното самосъзнание във времето.
Съзнавайки, че времето е в Нас, нека да покажем на света, че и Ние сме във Времето!
С обич и загриженост:
Ахмед Доган
16 Март 2017
Bizim de bir parçası olduğumuz harici dünya dinamik ve istikrarsızdır. Güçler sisteminin sahip olduğu geleneksel katmanlarda dünya çapında jeopolitik değişimler olduğuna şahit oluyoruz. Küresel siyasi çağın bu vaziyeti, güvensizlik ve tedirginlik hissini uyandırmaktadır.
Dahili dünyamızdaki koşullar ve tahrik edici etkenler, kamu siyasi alanını beyhude yere partileştiren ve parselleştiren uzun süreli zorlu Geçiş dönemiyle ilgili geliştirilmiş sorunlarla alakalıdır. Ülkenin temel öncelikleri konusunda uzlaşmaya varılamaması ve elitlerin kaotik değişimi, düşük yaşam standardı, yoksulluk ve şaşkın popülizm ile yüksek sosyal bedel ödüyor olmamızın temel nedenlerinden birisidir.
Toplumsal bilinç ile özbilincin gelişmesi, ve bilhassa ulusal özbilincin gelişmesi, ulusal çıkarların dinamiği üzerinde tasarlanmamıştı. Bulgaristan’ın geleceğine ilişkin vizyonun opsiyonu ufuk olarak NATO ile AB üyeliklerimizi kapsıyordu. Tabi, doğru olan strateji buydu ve bu strateji gerçekleştirildi.
Ancak saptanmış verimlilik konusundaki aşırı beklentiler Ulusal Özbilincin değerler temelini ve etkinlik gerekçelerini olumsuz etkiledi.
“Ulusal Özbilinç” şeklindeki mefhumsal söz terkibi günlük kullanımda ülkenin seçkin zümresinin bir kısmı tarafından ağırlıklı olarak ticari siyasi amaçlar doğrultusunda kullanılan soyut kalıptan ibarettir.
Bu çetrefilli konulandırmada mefhumsal-sınıfsal saha oldukça kaygandır. Bundan dolayı ben yurttaş bilincinin ve özbilincinin derin taşıyıcısının “çalışan” Ulusal Özbilinç olduğu anlayışından hareket ediyorum. Zira, Ulusal Özbilinç krizlerde ve ülke açısından kritik durumlarda Bütünün koruma mekanizması konumundadır. Başka bir ifadeyle, Ulusal Özbilinç yurttaş özbilincinin yaşamda ulusal çıkarlar bakımından nesneleştirilmesine ilişkin siyasi metodolojidir.
Bu nedenle, Ulusal Özbilinç matrisinin stratejik tasarımı toplum ve devlet bakımından neyin iyi ve neyin kötü olduğunu sadece günümüz açısından değil, tarihi perspektif açısından da karar vermeye ilişkin algılama, düşünme ve değerlendirme-seçme yeteneğini yönlendirmeyi amaçlamaktadır.
Dünyanın ve bölgenin gelişimine ilişkin vizyon ve muhtelif jeopolitik hedeflerin Bulgaristan’ın ulusal çıkarlarının sürdürülebilir gelişimi bakımından çok çeşitli modellenmesini öngördüğü için, bu yaklaşım daha mürekkep ve emekyoğun bir yaklaşımdır.
Son birkaç on yıl boyunca şu soruyu sıkça sormuşumdur kendime : Milliyetçilik yanlısı oluşumlar, “uyandırma”, “etkileme” ve birleştirici ulusal enerjiyi “Ulusal Özbilinç” formülüne “yönlendirme” olan en önemli araçlarına ilişkin titiz bir şekilde tanımlanmış kavrama neden sahip değiller ?!
Hatta geçiş döneminin ilk yıllarında, tüm Avrupa ülkelerinin ulusal özbilinç dokusunun fiilen bir parçası olan “ılımlı ve akıllı Bulgaristan milliyetçiliği” gerekliliği fikrini ileri sürmüştüm. Maalesef bu fikrim anlaşılmadı…Şimdi ise Kader kapıyı çalıyor…
Avrupai ve bölgesel milliyetçilikler Tarihin, yani geçmişin pik durumlarına dayanmaktadır ve arketipik yükseliş hafızasının veya tarihi çöküşten veya yıkılıştan kaynaklanan yaraların ilaveten pompalanması için kodlanmıştır.
Biri de, diğeri de özellikle Balkanlar’da bölünmeye, karşı karşıya gelmeye ve tarihi intikam arayışına yol açmaktadır.
Çeşitli siyasi partilerin seçim profillerinde müşahede ettiğim hususlar, hafifletilmiş ifadeyle : beni hayrete düşürüyor, rahatsız ediyor ve endişelendiriyor.
AB içerisinde, geçmişte yakın veya daha uzak komşusuna ait olup “eski ….” olmayan, ayrı veya önemli bir alan bulunması oldukça zordur. Hele söz konusu Balkanlar ise …
O zaman neden bahsediyoruz ? Birincinin hakkından mı bahsediyoruz, yoksa sonuncunun hakkından mı ?
Yoksa siyasi afetlerden dolayı veya tarihi çağın kaprislerinden dolayı belirli toprakta geçici ikamet edenin hakkından mı bahsediyoruz ? Bu çarpık anlayışın “eskiden hükmedilen toprakların” yeniden kazanılması için öncü siyasi ilke haline gelmesi durumunda, dünya düzeni kesinlikle tamamen dağılmaya mahkümdür.
Bulgaristan devleti Asparuh Kağan ile kurulmuştur. Sonuncusunun hakkı ise AB üyesi modern Bulgaristan devletidir. Ben bu devletin vatandaşıyım ve seçimim kesindir, zira derin gerekçelere sahiptir. Ve devletime karşı “eski toprak” olarak yapılan her bir uyarı veya iddia benim ulusal özbilincimi ve geleceğe yönelik vizyonumu etkiler.
Hiç kimse bu tür düşünme veya hareket etme tarzına sahip olmayı iddia edemez !!!
Böyle bir iddia güçlünün hakkı ise eğer, tarih bize sıralamanın sabit değer olmadığını öğretmiştir. Zira, kendi inkarını ağlama duvarının şahsında, ancak akabinde nedenin karşı hareketi olarak Beraberliğin şahsında da kendisi yaratmaktadır …
Somut vakada herkes anlamış olmalıdır ki, baskı, şantaj, zorlama ve tehditler neoosmanizmin yenilenmesini ve “demokratik” şekilde yasallaştırılmasını amaçlamaktadır. Oyun, ya her şey, ya hiçbir şey şeklindedir !!! Balkanlar’da ve Avrupa’da çatışma ve karşı karşıya gelme transferi yaşanırsa eğer benim için sürpriz olmayacak. Zira 16.04.2017’de komşu Türkiye’de Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti’nin Saltanata dönüştürülmesi için halk oylaması yapılacaktır. Ahmaklık. Fakat gerçek …
Ve şimdi Biz – Hristiyanlar, Müslümanlar, ve tüm etnik gruplar, bizi gözetlemeye ve yönlendirmeye dair tarihi hakka sahip olduğunu tahayyül eden herkese tarihi bir ders verebilecek durumdayız.
Her birimiz kendi deruni seçimini yaparak kendisini belirlemelidir. Her birimiz kendi tarihi arınmasını yaşamalıdır. Aksi halde “açık bacak duruşu” için çok yüksek varoluş bedeli ödenmektedir, hem de nesiller boyunca …
Birleştirici vatanseverliğin doğuşunun gücünü bunda görüyorum. Nadir bir fenomendir, zira ancak Bütünü tehdit eden ortak bir tehlike durumunda uyanmaktadır !
Bölünmenin, karşı karşıya gelmenin ve nefretin yıkıcı enerjileri içimizde fırtına gibi esiyorsa eğer, yoksulluğu, düşük yaşam standardını ve karşılıklı güven hazırlığının eksikliğini yenemeyiz !
Aynı Toprağın evlatlarıyız, aynı Topraktan besleniyoruz, avunuyoruz ve yetişiyoruz. Birlikte özen göstermezsek aynı Toprak sorunlar yaratıyor bize. Toprağımıza güvenelim ! Nimetlerinden faydalandığımız Toprağımız hepimizden daha eski ve daha bilgedir. Ve Ulusal özbilincin zaman içerisindeki dayanıklılığı asıl bundan ibarettir.
Zamanın içimizde olduğunun farkında olarak, Bizim de zamanın içinde olduğumuzu bütün dünyaya gösterelim !
Sevgi ve endişe ile :
Ahmet Doğan
Bulgaristan topraklarında birleştirici vatanseverliğin demokratik koşullarda doğuşu benzersiz kültürel-tarihi ve siyasi fenomendir.
Özgürlük Havarisi Vasil Levski’nin anısı önünde saygıyla eğiliyorum, zira söylemek istediklerim Vasil Levski’nin müşterek maneviyatımızın toprağına ektiği tohumların filizleridir.
Mevzubahis Birleştirici vatanseverlik ile Avrupai ve bölgesel milliyetçilikler arasındaki fark, etnik ulusun başlıca hedef veya toplumdaki birleştirici süreçlerin belirleyici koşulu olarak yüceltilmiyor olmasıdır. Klasik ulusal devletler bu temel üzerinde ortaya çıkmıştır.
Günümüzün mevcut siyasi çağında Bulgaristan’ın Birleştirici vatanseverliği ötekiliğin ve farklılığın bertaraf edilmesi veya etnik ulusun ve yekpare ulusal devletin “kasti testisi”nde birleştirilmesinden ziyade, ağırlıklı olarak Farklılığın beraberliği gerekliliğine dayanmaktadır.
Ve bu siyasi süreçler bakımından harici ve dahili koşullar ve etkenler mevcuttur :
Mevzubahis Birleştirici vatanseverlik ile Avrupai ve bölgesel milliyetçilikler arasındaki fark, etnik ulusun başlıca hedef veya toplumdaki birleştirici süreçlerin belirleyici koşulu olarak yüceltilmiyor olmasıdır. Klasik ulusal devletler bu temel üzerinde ortaya çıkmıştır.
Günümüzün mevcut siyasi çağında Bulgaristan’ın Birleştirici vatanseverliği ötekiliğin ve farklılığın bertaraf edilmesi veya etnik ulusun ve yekpare ulusal devletin “kasti testisi”nde birleştirilmesinden ziyade, ağırlıklı olarak Farklılığın beraberliği gerekliliğine dayanmaktadır.
Ve bu siyasi süreçler bakımından harici ve dahili koşullar ve etkenler mevcuttur :
Bizim de bir parçası olduğumuz harici dünya dinamik ve istikrarsızdır. Güçler sisteminin sahip olduğu geleneksel katmanlarda dünya çapında jeopolitik değişimler olduğuna şahit oluyoruz. Küresel siyasi çağın bu vaziyeti, güvensizlik ve tedirginlik hissini uyandırmaktadır.
Dahili dünyamızdaki koşullar ve tahrik edici etkenler, kamu siyasi alanını beyhude yere partileştiren ve parselleştiren uzun süreli zorlu Geçiş dönemiyle ilgili geliştirilmiş sorunlarla alakalıdır. Ülkenin temel öncelikleri konusunda uzlaşmaya varılamaması ve elitlerin kaotik değişimi, düşük yaşam standardı, yoksulluk ve şaşkın popülizm ile yüksek sosyal bedel ödüyor olmamızın temel nedenlerinden birisidir.
Toplumsal bilinç ile özbilincin gelişmesi, ve bilhassa ulusal özbilincin gelişmesi, ulusal çıkarların dinamiği üzerinde tasarlanmamıştı. Bulgaristan’ın geleceğine ilişkin vizyonun opsiyonu ufuk olarak NATO ile AB üyeliklerimizi kapsıyordu. Tabi, doğru olan strateji buydu ve bu strateji gerçekleştirildi.
Ancak saptanmış verimlilik konusundaki aşırı beklentiler Ulusal Özbilincin değerler temelini ve etkinlik gerekçelerini olumsuz etkiledi.
“Ulusal Özbilinç” şeklindeki mefhumsal söz terkibi günlük kullanımda ülkenin seçkin zümresinin bir kısmı tarafından ağırlıklı olarak ticari siyasi amaçlar doğrultusunda kullanılan soyut kalıptan ibarettir.
Bu çetrefilli konulandırmada mefhumsal-sınıfsal saha oldukça kaygandır. Bundan dolayı ben yurttaş bilincinin ve özbilincinin derin taşıyıcısının “çalışan” Ulusal Özbilinç olduğu anlayışından hareket ediyorum. Zira, Ulusal Özbilinç krizlerde ve ülke açısından kritik durumlarda Bütünün koruma mekanizması konumundadır. Başka bir ifadeyle, Ulusal Özbilinç yurttaş özbilincinin yaşamda ulusal çıkarlar bakımından nesneleştirilmesine ilişkin siyasi metodolojidir.
Bu nedenle, Ulusal Özbilinç matrisinin stratejik tasarımı toplum ve devlet bakımından neyin iyi ve neyin kötü olduğunu sadece günümüz açısından değil, tarihi perspektif açısından da karar vermeye ilişkin algılama, düşünme ve değerlendirme-seçme yeteneğini yönlendirmeyi amaçlamaktadır.
Dünyanın ve bölgenin gelişimine ilişkin vizyon ve muhtelif jeopolitik hedeflerin Bulgaristan’ın ulusal çıkarlarının sürdürülebilir gelişimi bakımından çok çeşitli modellenmesini öngördüğü için, bu yaklaşım daha mürekkep ve emekyoğun bir yaklaşımdır.
Son birkaç on yıl boyunca şu soruyu sıkça sormuşumdur kendime : Milliyetçilik yanlısı oluşumlar, “uyandırma”, “etkileme” ve birleştirici ulusal enerjiyi “Ulusal Özbilinç” formülüne “yönlendirme” olan en önemli araçlarına ilişkin titiz bir şekilde tanımlanmış kavrama neden sahip değiller ?!
Hatta geçiş döneminin ilk yıllarında, tüm Avrupa ülkelerinin ulusal özbilinç dokusunun fiilen bir parçası olan “ılımlı ve akıllı Bulgaristan milliyetçiliği” gerekliliği fikrini ileri sürmüştüm. Maalesef bu fikrim anlaşılmadı…Şimdi ise Kader kapıyı çalıyor…
Avrupai ve bölgesel milliyetçilikler Tarihin, yani geçmişin pik durumlarına dayanmaktadır ve arketipik yükseliş hafızasının veya tarihi çöküşten veya yıkılıştan kaynaklanan yaraların ilaveten pompalanması için kodlanmıştır.
Biri de, diğeri de özellikle Balkanlar’da bölünmeye, karşı karşıya gelmeye ve tarihi intikam arayışına yol açmaktadır.
Çeşitli siyasi partilerin seçim profillerinde müşahede ettiğim hususlar, hafifletilmiş ifadeyle : beni hayrete düşürüyor, rahatsız ediyor ve endişelendiriyor.
AB içerisinde, geçmişte yakın veya daha uzak komşusuna ait olup “eski ….” olmayan, ayrı veya önemli bir alan bulunması oldukça zordur. Hele söz konusu Balkanlar ise …
O zaman neden bahsediyoruz ? Birincinin hakkından mı bahsediyoruz, yoksa sonuncunun hakkından mı ?
Yoksa siyasi afetlerden dolayı veya tarihi çağın kaprislerinden dolayı belirli toprakta geçici ikamet edenin hakkından mı bahsediyoruz ? Bu çarpık anlayışın “eskiden hükmedilen toprakların” yeniden kazanılması için öncü siyasi ilke haline gelmesi durumunda, dünya düzeni kesinlikle tamamen dağılmaya mahkümdür.
Bulgaristan devleti Asparuh Kağan ile kurulmuştur. Sonuncusunun hakkı ise AB üyesi modern Bulgaristan devletidir. Ben bu devletin vatandaşıyım ve seçimim kesindir, zira derin gerekçelere sahiptir. Ve devletime karşı “eski toprak” olarak yapılan her bir uyarı veya iddia benim ulusal özbilincimi ve geleceğe yönelik vizyonumu etkiler.
Hiç kimse bu tür düşünme veya hareket etme tarzına sahip olmayı iddia edemez !!!
Böyle bir iddia güçlünün hakkı ise eğer, tarih bize sıralamanın sabit değer olmadığını öğretmiştir. Zira, kendi inkarını ağlama duvarının şahsında, ancak akabinde nedenin karşı hareketi olarak Beraberliğin şahsında da kendisi yaratmaktadır …
Somut vakada herkes anlamış olmalıdır ki, baskı, şantaj, zorlama ve tehditler neoosmanizmin yenilenmesini ve “demokratik” şekilde yasallaştırılmasını amaçlamaktadır. Oyun, ya her şey, ya hiçbir şey şeklindedir !!! Balkanlar’da ve Avrupa’da çatışma ve karşı karşıya gelme transferi yaşanırsa eğer benim için sürpriz olmayacak. Zira 16.04.2017’de komşu Türkiye’de Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti’nin Saltanata dönüştürülmesi için halk oylaması yapılacaktır. Ahmaklık. Fakat gerçek …
Ve şimdi Biz – Hristiyanlar, Müslümanlar, ve tüm etnik gruplar, bizi gözetlemeye ve yönlendirmeye dair tarihi hakka sahip olduğunu tahayyül eden herkese tarihi bir ders verebilecek durumdayız.
Her birimiz kendi deruni seçimini yaparak kendisini belirlemelidir. Her birimiz kendi tarihi arınmasını yaşamalıdır. Aksi halde “açık bacak duruşu” için çok yüksek varoluş bedeli ödenmektedir, hem de nesiller boyunca …
Birleştirici vatanseverliğin doğuşunun gücünü bunda görüyorum. Nadir bir fenomendir, zira ancak Bütünü tehdit eden ortak bir tehlike durumunda uyanmaktadır !
Bölünmenin, karşı karşıya gelmenin ve nefretin yıkıcı enerjileri içimizde fırtına gibi esiyorsa eğer, yoksulluğu, düşük yaşam standardını ve karşılıklı güven hazırlığının eksikliğini yenemeyiz !
Aynı Toprağın evlatlarıyız, aynı Topraktan besleniyoruz, avunuyoruz ve yetişiyoruz. Birlikte özen göstermezsek aynı Toprak sorunlar yaratıyor bize. Toprağımıza güvenelim ! Nimetlerinden faydalandığımız Toprağımız hepimizden daha eski ve daha bilgedir. Ve Ulusal özbilincin zaman içerisindeki dayanıklılığı asıl bundan ibarettir.
Zamanın içimizde olduğunun farkında olarak, Bizim de zamanın içinde olduğumuzu bütün dünyaya gösterelim !
Sevgi ve endişe ile :
Ahmet Doğan
0 yorum:
Публикуване на коментар